Ik zal mijzelf eerst even voorstellen, ik ben Lia van Kempen en ik ben voorzitster van de vzw Navado.
Ik zal U even in het kort uitleggen hoe Navado eigenlijk ontstaan is.
Op 28 februari 2000 hebben wij ons dochtertje Kelly verloren, zij was 8 jaar.
Na een val van de trap bleek ze hersendood te zijn en werd ons gevraagd of we haar organen wilden afstaan.
Wij hebben daar onmiddellijk mee ingestemd. We wisten dat men voor Kelly niets meer kon doen, maar dat door deze beslissing andere kinderen wel een kans kregen om verder te leven. Nadat we toestemming hadden gegeven werd ons dan alles uitgelegd i.v.m. de donorprocedure. Maar op dat moment ben je nog zo overmand door het verdriet en het verlies, dat deze informatie niet echt doordringt.
Bij ons was dat pas enkele weken later, toen we alles eens op een rijtje gingen zetten, dat we merkten dat er allerlei zaken waren waar we toch nog meer uitleg over wilden. Ook al gewoon over orgaandonatie op zich, we wilden er meer over weten en er vooral nog over praten.Wij hadden toen in het ziekenhuis van onze transplantatiecoördinator, Dhr. Walter van Donink zijn kaartje gekregen met de mededeling dat we altijd mochten bellen of langskomen. Wij hebben dat dan ook gedaan, meer dan 1 keer zelfs, we hadden daar echt behoefte aan. In één van onze eerste gesprekken hebben we hem dan ook gevraagd of er iets bestond waar mensen zoals wij terecht konden. Dat bleek jammer genoeg niet te zijn.
We hebben in België 1001 verenigingen, voor van alles en nog wat, maar nabestaanden van een donor konden nergens terecht.
Wij stelden onszelf dan ook de vraag : zijn wij de enigen die hier behoefte aan hebben of hebben andere mensen dit ook nodig ?
Wij zijn dan met de coördinatoren van Antwerpen en van Gent rond de tafel gaan zitten en zij wisten ons te vertellen dat er veel mensen waren die achteraf ook nog nood hadden aan gesprek.
Bij wijze van proef is er dan een eerste kleine bijeenkomst georganiseerd door één van de coördinatoren van het UZ Gent, Dhr. Ivo Haentjens. Het was eind februari 2004, slecht weer, zelfs sneeuw, en toch, iedereen die uitgenodigd was is gekomen.
Iedereen was blij dat er eens zoiets georganiseerd werd. Het was dus overduidelijk dat wij niet de enigen waren.
Op die bijeenkomst leerden we ook de familie Van Wauwe kennen, zij hebben hun zoon Jakke verloren in een verkeersongeval.
Samen met hen hebben we dan op 9 augustus 2004 NAVADO opgericht wat staat voor NAbestaanden VAn DOnoren.
Ondertussen hebben wij ook de familie Verbruggen leren kennen die hun zoontje Ignace hebben verloren. Ook deze mensen werken nu actief mee aan onze vereniging. Onder de rubrieken ‘wie zijn wij‘ en ‘ons doel‘ kan U terugvinden wat we voor u kunnen betekenen.